Umarł Król, niech żyje Król!

Dawno do Was nie pisałem?zdaje się jeszcze w maju: Ostatni blask niebieskiej gwiazdy, który traktował o historycznym finale. Później gorącym tematem stała się metamorfoza składu, o której czytaliśmy wiele felietonów. Na szczęście okno transferowe zostało zamknięte, a nowe nabytki zdążyły oczarować nas swoimi umiejętnościami. W związku z tym, warto zastanowić się, jaką Chelsea chce zbudować nasz cudotwórca RDM.

Drużyna, która pragnie stać się czołowym klubem Europy musi mieć markę wyrobioną przez styl. Na przestrzeni ostatnich 7-8 lat, puchar mistrzów lądował w zespole, który stworzył własny styl. Chelsea słynęła z tego, że swoich przeciwników rozjeżdżała jak walec. Barcelona pokazała światu tiki-takę, a Inter wypracował zabójczo efektywny ?antyfutbol?.

Kolejno dopasowując do ww. zespołów główne atrybuty to: siła fizyczna, technika i taktyka. Czas szybko leci, a z 3 mistrzów przy swoim stylu gry został tylko jeden. I daleko innym, którzy mogą zająć miejsce pozostałej dwójki. R. Madryt, Bayern czy City nie posiadają wyrobionego stylu gry. Takie zespoły cechuje mieszanka trzech ww. atrybutów.

Nie ujmuje im nic, ale hybrydalność nie jest sposobem, żeby stać się najlepszym. I na chwilę obecną śmiało możemy stanąć z nimi do walki przy podobnych szansach. Zagrać jak równy z równym. Z kolei Barcelona grając z Bayernem, City czy Realem będzie faworytem - i właśnie do tego zmierzam.
Na osobny temat zasługuje dyskusja o stylu królewskich, którzy w epoce Mourinho przeprowadzają piekielnie efektowne i efektywne kontrataki. Jeżeli graczom w białych koszulkach uda się wygrać takim sposobem Champions League to uznaję, że zasługują na miejsce w pozostałej dwójce.

Chociaż nie sadzę, aby po takim sukcesie i odejściu Jose, Real dalej grał z kontrataku. W końcu nikomu jeszcze nie udało się prowadzić drużyny w sposób podobny do Mou, tuż po jego odejściu. Wszystko rozsypywało się jak domek z kart przy lekkim podmuchu wiatru.

Pora wrócić myślami na Stamford Bridge i zastanowić się, jaki styl proponują nam umiejętności i warunki naszych graczy. Dla wielu z was wybór jest oczywisty i jeśli zrobić ankietę to średnia odpowiedzi będzie wyglądała następująco: Mikel-Rami, Hazard-Oscar-Mata i 9 na szpicy. To rzecz nie podważalna, że taki wybór okazuje się świetnym ustawieniem. Niech potwierdzeniem tego będą dobre wyniki.

Na litość boską!! Mając tak młody skład jesteśmy w stanie wreszcie stworzyć oryginalny styl gry w piłkę. Jednak to nie jest możliwe, jeśli zawodnicy będą się różnili. Kontrargumentem jest stwierdzenie, że dzięki różnorodności, pewne elementy się dopełniają. Jednak najważniejsze jest w tym to, aby odszukać styl odpowiadający naszym zawodnikom. W Barcelonie to Xavi, Iniesta i Messi. I pod nich gra tiki-taka. Niech więc u nas będzie trio Oscar, Mata i Hazard.

Pytanie; czy dają nam tylko dobrą grę albo czy dodatkowo tworzą własny styl. A może warto- o czym marzę, spróbować wprowadzić swoją filozofię i pokazać światu, że w ten sposób również można grać i zdominować wszystkich jak zrobili to Katalończycy.
Czy Xavi miałby szansę być nazywany geniuszem, gdyby grał w innym klubie? Byłby świetny ale nie genialny. Bo potencjał piłkarzy można wykorzystać do stworzenia nowego stylu i wprowadzenia świeżych pomysłów do futbolu. I jeżeli koncepcja okaże się słuszna, wyniki będą prawie zawsze dobre. Pozostanie tylko aspekt wykonania poszczególnych instrukcji do danego przeciwnika oraz poziom formy- stąd użyte we wcześniejszym zdaniu słowo ?prawie?.

Bo łatwiej jest powiedzieć niż zrobić. Dlatego, w moim odczuciu istnieją tylko dwa możliwe sposoby, aby zrealizować tak piękną idee. Pierwszy to niemalże nie podważalna pozycja managera oraz zaufanie otoczenia piłkarskiego do jego pomysłów i metod pracy. Takim szacunkiem cieszy się, już wcześniej wspomniany Mourinho. Z kolei trener Starej Damy A.Conte realizuje drugi ze sposobów, polegający na idealnym rozpoczęciu pracy z zespołem, co potwierdzają wyniki.

Również i Di Mateo wspaniale zgrał drużynę w zeszłym sezonie, jednak teraz doszły nowe nazwiska i stara filozofia stała się nie aktualna.
Pytanie jakie stawialiśmy sobie wszyscy w ostatnich miesiącach brzmiało ?czy on da rade??. A tymczasem, konsekwentnie podejmuje odważne decyzje zachowując czyste konto na trzech frontach. Nie bał się sprawdzać Ramiresa na prawym skrzydle, mimo że, z meczu na mecz na pozycji skrzydłowego Rami, delikatnie ujmując dawał ciała.

Konsekwentnie za filar środka pomocy obrał Mikela. Wprowadził do zespołu młodego rozgrywającego, który pokonał Juventus i ściągnął na siebie zainteresowanie piłkarskiej Europy. Nie bał się sprawdzić młodego Bertranda na lewej stronie, co dla nas było totalnym nie porozumieniem. Nie wykorzystuje pełnych zmian, kiedy są naprawdę potrzebne.

Jak wytłumaczyć takie zachowanie? W końcu facet mógł iść na łatwiznę, wybrać najmocniejszy skład i powiedzieć: trenujemy, zgrywamy się i wygrywamy. I za to lubię Di Mateo; że obrał pewną wizję i mam nadzieje, że również zamierza wykreować zupełnie nowy styl gry. Jednak powiedzcie sami; on w roli trenera ma mnóstwo szczęścia. Już w meczu z Athletico obili nam poprzeczkę na samym początku. A jeszcze więcej emocji dostarczyło nam Juve, kiedy w końcówce piłka minimalnie przeszła nad bramką. Na dobrą sprawę, zrewanżowaliśmy się w lm za 2009, a został jeszcze 2008 i kiks Terry'ego. Dlatego nie można powiedzieć, że limit szczęścia został wyczerpany.

Przed nami zapowiada się ciekawy sezon, bo kandydatów do tytułu Premier League jest aż trzech. W rozgrywkach europejskich, zespoły z Anglii najpewniej tym razem wyjdą z grupy. Z drugiej strony, słowo najpewniej tyczy się czerwonego Manchesteru. I nie zapominajmy o Realu, który nie wygrał pucharu od bardzooo dawnaaa.
Niewykluczone, że w fazie play off trafimy na Barcelonę- i nie sądzę, aby Nowa Gwardia byłaby dla nich tym samym katem. Powiedzmy, że łatwo nie będzie. Sam jestem ciekaw jak będziemy się prezentować i jakim stylem będzie grała Chelsea. Ale to dopiero pokażą spotkania z czołówką Europy.

I jeszcze parę słów na marginesie. Nie mogę napisać, że celowo nie wspomniałem o ManU na początku felietonu. Biorąc pod uwagę ich obecny skład i obecne problemy, nie widzę tej drużyny jako triumfującej na koniec sezonu z jakimkolwiek pucharem. To samo mógłbym napisać o Arsenalu, Milanie, Interze ale tego nie napiszę, bo mam do tych klubów pewien sentyment i szacunek.
Nie wspomniałem także o PSG, ale jest za wcześnie, aby ekipa Ancelotiego mogła poważnie zagrozić i namieszać w europejskich pucharach. Bo skoro nawet w lidze spisują się poniżej pewnych oczekiwanych- to?... to samo mówili o nas rok temu?

Blue Hulk
Kamil Michalik