Okiem redaktora - część 11

Nasz cykl wkracza w kolejną dziesiątkę, a Chelsea rozpędza się coraz bardziej. Kolejne ligowe zwycięstwo wprawdzie nie pozwoliło na odskoczenie od Manchesteru City na więcej niż pięć punktów, jednak The Blues od Liverpoolu chociażby dzieli już 9 punktów. Można tylko modlić się, by podopieczni Jose Mourinho podtrzymali tak znakomitą dyspozycję, a w maju mistrz wyląduje w Londynie.

Zwycięstwo na Selhurst Park cieszyć może podwójnie. Pokonanie rywala w derbowym starciu zawsze ma dodatkowy smaczek, a jeśli weźmiemy pod uwagę jeszcze fakt, że w poprzednim sezonie Chelsea uległa na tym obiekcie Orłom, możemy śmiało mówić o udanym rewanżu i kolejnych trzech punktach wywiezionych z dość trudnego terenu.

Jak już się domyśliliście, poniższe oceny dotyczą ostatniego ligowego starcia z Crystal Palace. Oceny za mecz z Mariborem ukażą się najpóźniej (i najprawdopodobniej) w sobotę.

Wyróżnienie poszczególnych graczy wcale nie należało do najłatwiejszych. Świetnie spisywał się Willian, jednak on bardzo szybko opuścił plac gry na skutek czerwonej kartki Azpilicuety. Na podstawie 30 minut trudno jakoś bardziej docenić Brazylijczyka. Wspomniany już Cesar także zagrał rewelacyjne zawody do momentu, w którym głupio osłabił swoją drużynę. Wprawdzie siły na boisku szybko się wyrównały, jednak musimy mieć na uwadze fakt, że Azpilicueta nie zagra w kilku najbliższych spotkaniach, co sprawia, że Jose Mourinho musi postawić na Filipe Luisa. Ten, choć obrońcą jest znakomitym, na razie lepiej wygląda na tle rywali w Lidze Mistrzów. Nie skreślajmy jednak doświadczonego Brazylijczyka ? to może być jego wielka szansa.

Zanim przejdę do ocen, chciałem zwrócić jeszcze uwagę na fakt posadzenia na ławce rezerwowych Dominica Solanke. Co prawda Anglik nie zanotował w starciu z Palace swojego debiutu (wiemy już, że zagrał z Mariborem i poświęcę temu trochę czasu w kolejnej części), ale sam fakt posadzenia na ławce 17-letniego gracza z Akademii jest niejako zwiastunem pewnych zmian, na które w Chelsea zanosi się od dłuższego czasu.

Jeden punkt trafia do Courtois poniekąd dlatego, że trudno wyróżnić kogo innego za mecz, w którym każdy zagrał przyzwoicie, ale prawie nikt nie wymusił swymi boiskowymi poczynaniami wpadania w prawdziwą ekstazę. Młody Belg, który na Selhurst Park po raz pierwszy od powrotu do Anglii rozegrał pełne 90 minut w derbowym meczu, dobrze wykonywał swoją pracę. Courtois musiał uporać się z kilkoma mniej lub bardziej groźnymi strzałami Orłów, poza tym dobrze się ustawiał i wykorzystywał zasięg swoich ramion. Belg nie zachował czystego konta, jednak naprawdę trudno winić go w tej sytuacji za stratę bramki ? tu zganić należy przede wszystkim Filipe Luisa.

Dwa punkty wędrują do Nemanji Matica właściwie za to, że?jest kim jest. Mecz z Crystal Palace nie mógł uwidocznić wszystkich (licznych zresztą) atutów rosłego Serba, nie mniej jednak były gracz Benfiki zaprezentował się bardzo solidnie. Jak zwykle waleczny w odbiorze, obsługiwał celnymi podaniami swoich kolegów i zdecydowanie zdominował środek pola. Gdyby starcie to przebiegało inaczej, gdyby Orły próbowały zaskoczyć Chelsea, pewnie Matic miałby zdecydowanie więcej pracy. Kiedy już jednak podopieczni Warnocka zdecydowali się na przeprowadzenie ataku w jakimś akcie desperacji, Nemanja skutecznie rozbijał ataki przeciwnika.

Nie był to może jakiś porywający występ Belga i z pewnością w historii jego występów w Chelsea doszukalibyśmy się kilkunastu, albo i kilkudziesięciu lepszych, ale jak zwykle jego obecność bardzo się drużynie przydała. Na uwagę zasługuje zwłaszcza znakomita trójkowa akcja z udziałem Belga, Fabregasa i Oscara, która ostatecznie przyniosła The Blues drugiego i, jak się okazało, zwycięskiego gola. W trakcie meczu Eden starał się robić to, do czego przyzwyczaił wszystkich sympatyków Chelsea. Mieliśmy więc jego nagłe przyspieszenia, celne podania, a przede wszystkim nieprzewidywalny drybling, który najlepszym nawet obrońcom świata sprawia niebotyczne problemy.

Kolejny naprawdę dobry występ Cesca w Chelsea, tym razem okraszony zdobytym golem. Trójkowa akcja, o której wspominałem już przy okazji tłumaczenia się z takiej, a nie innej oceny dla Edena Hazarda, to był prawdziwy majstersztyk. Wydaje mi się, że sytuacja ta jest w stanie przyćmić nawet genialne podanie Hiszpana do Schurrle z meczu z Burnley, czy nawet dwójkową akcję Hazarda i Eto?o z meczu z Newcastle z poprzedniego sezonu. Bramka była oczywiście tylko podsumowaniem niezwykle udanego występu Fabsa. Właściwie każda akcja przechodziła w tym meczu przez Hiszpana, poza tym, po raz kolejny, zagrał dobry mecz w defensywie. Zwracam na to szczególną uwagę mając w pamięci początek sezonu, który w tym aspekcie do najlepszych nie należał.

Wybór najlepszego gracza meczu z Crystal Palace nie może chyba dziwić nikogo. Dajmy już spokój komentarzom, że forma Oscara zwyżkuje i niedługo obejrzymy tego prawdziwe efekty ? my już je oglądamy. Brazylijczyk jest w świetnej formie. Haruje na boisku jak wół, cofa się po piłki nawet na własną połowę, przy czym wszystko to nie ogranicza jego doskonałej dyspozycji w ofensywie. Przede wszystkim rewelacyjnie wykonany rzut wolny ? większości kibiców pewnie od razu przypomniał się pucharowy mecz ze Stoke z poprzedniego sezonu, gdzie Oscar w podobny sposób zaskoczył bramkarza rywali. Wreszcie asysta przy golu Fabregasa (swoją drogą, idealne wyłożenie, nie za mocne, ale też nie za słabe, w sam raz na użytek Cesca), wysoka celność podań i dwie inne próby zdobycia bramki składają się na końcową ocenę dyspozycji Oscara.