Visor: Nie popadać ze skrajności w skrajność!

W tle trwających Mistrzostw Świata trwa ciągła konkurencja między klubami, które schowały się w cieniu reprezentacji i toczą ciągłą walkę. Pojedynki te nie mają wymiaru boiskowego, ale są z nim ściśle powiązane. Oto mamy okno transferowe.

Okno transferowe, z którym wszyscy kibice Chelsea wiążą duże nadzieje - w końcu klub obiecał odmłodzenie podstarzałego zespołu. Ciężko nie zgodzić się z tym, że nasza niebieska ekipa zrobiła się zbyt stara. Ale wielu popada w przesadę na tym punkcie.



Zacznijmy może od tego, że zabiegi takie jak odmładzanie składu są raczej zabiegami polegającymi na ewolucji - nie rewolucji. Fakt, że klub chcę kupić, bądź też wprowadzić do składu paru młodzików, nie zabrania mu ściągania do siebie piłkarzy bardziej zaawansowanych wiekowo. W końcu zarówno jedno jak i drudzy są równie ważni. To wygłoszenia mojego zdania na temat tego zjawiska, zachęcił mnie transfer Benayouna, któremu wielu jest przeciwnych ze względu na jego wiek. "Za stary" to najczęstsze komentarze.

Pamiętajcie - stary, nie znaczy beznadziejny. Kiedy Zinedine Zidane, prowadził Francję do wicemistrzostwa świata w 2006 roku, miał na karku 34 lata. Czy okazał się zbyt stary, aby być liderem kadry, która walczyła o najwyższe cele? Nie! Grał fenomenalnie, rozsądkiem z jakim rozdawał piłki oraz gospodarował czas, przez który miał ją przy nodze przewyższał swoich młodszych partnerów. Ci za to za pomocą większej, młodzieńczej dynamiczności i zwinności mogli wykorzystywać jego zagrania do tworzenia kolejnych akcji. Zidane był mózgiem zespołu.

A znany nam skądinąd Gianfranco Zola? Kiedy przybywał do naszego klubu był już w wieku starczym - trzydzieści lat! Nic więc dziwnego, że nie spotkał się z większym poparciem ze strony fanów Chelsea. "Kolejny gubiący powoli formę gwiazdor..." można by pomyśleć. O dziwo - ten podstarzały, nieopłacalny transfer odpłacił się klubowi i trenerowi za zaufanie z nawiązką, rozgrywając w barwach klubu z zachodniego Londynu 249 spotkania, które ozdobił zdobyczą wynoszącą 89 goli. Karierę w niebieskim klubie zakończył dopiero w wieku... uwaga... 37 lat!

Dlaczego przywołuję te przykłady? Aby uświadomić wszystkim, że młodzi piłkarze potrzebują autorytetów i wsparcia piłkarzy, którym na boisku nie gotuję się głowa i nie zależy im na auto prezencji, tak bardzo jak młodzikom, szukającym albo okazji transferowych, albo szansy na pokazanie się trenerowi. Przykładem destrukcyjnego wpływu odmładzania na potęgę jest Arsenal. Owszem zespół gra ładnie, z młodzieńczym polotem, ale kiedy brakuje im Fabregasa, rzadko trafia się ktoś zdolny do rozgrywania piłki w taki sposób, aby zadecydować o losach meczu. Kanonierzy grają ładnie, ale często jest to sztuką dla sztuki, w której brak odrobiny rutyny i opanowania.



Jakie w takim razie mamy powody aby burzyć się na jeden transfer starszego piłkarza, kiedy klub pozbywa się, aż trzech zawodników, a po nim może przyjść dwóch czy trzech młodzików? Przyda się! Przypuśćmy taki scenariusz : sytuacja się zaognia, ważny mecz, a wynik ciągle remisowy. Kogo wprowadzisz na boisko? Doświadczonego zawodnika, który niejednokrotnie w przeszłości radził sobie z taką presją, czy nieobeznanego z taką skalą wyzwania chłopaka, który może totalnie nie podołać zadaniu?

Oczywiście, mówimy również o transferach juniorów którzy mają za sobą występy w seniorskich ekipach, a nawet Europejskich Pucharach, ale nie należy przeceniać młodzieńczej energii ponad doświadczenie, rutynę i opanowanie, ani na odwrót. Klub musi znaleźć "złoty środek" pomiędzy tymi dwoma rodzajami piłkarzy na boisku. Benayoun jest odważnikiem, który przeważa chwilowo szalę na rzecz doświadczenia. Ale potem znajdą się również takie, które znajdą się po jej drugiej stronie.

Poza tym mam wrażenie, że co poniektórzy zapomnieli na czym głównie miał polegać sposób odmłodzenia składu. Miało to być wprowadzanie chłopaków z szkółki i rezerw Chelsea do pierwszego składu, nie skupywanie wszystkich znanych dwudziestolatków. Owszem kupienie jednego Balotelliego czy Hamsika byłoby miłym ubarwieniem tego planu, ale nie zapominajmy, że akcja ta miała skupiać się dookoła niebieskiej młodzieży. Jej kupować nie trzeba - jest na miejscu.



Dlatego jak dla mnie najbardziej prawdopodobne są transfery piłkarzy w średnim wieku - czyli w przedziale od 26 do 28 lat. Bo kiedy obecni juniorzy w wieku 20 lat za parę lat dojrzeją, aby zostać doświadczonymi piłkarzami, to właśnie ci pierwsi będą wtedy stanowić starszyznę zespołu. Benayouna i wielu innych już nie będzie. Poza tym - w tym oknie transferowym odejdą dwa starocie, przyjdą na ich miejsce dwie nówki, a w kolejnym roku powtórka. Tak to powinno wyglądać - nie wymieniajmy od razu połowy składu, oraz nie blokujmy transferów zdolnych i dobrze grających zawodników tylko ze względu na ich metryki urodzenia. Przydadzą nam się tak samo jak młodzież. Bo oni są inwestycją w teraźniejszość - młodość w przyszłość.