Visor: Co wyrośnie z dzieciaka?

Patrzę, patrzę i ciągle nie dowierzam. To z jakim hukiem sprawa Fernando Torresa pojawiła się na wszystkich serwisach, oraz moment w którym to zrobiła pozostawiało w szoku, tak samo jak sfinalizowanie tej niezwykle mało realnej na początku wizji. Jednak teraz, kiedy El Nino jest już blisko swojego debiutu w barwach Chelsea, warto może zastanowić się nad tym co obecność Mistrza Świata i Europy oznacza dla The Blues?

Może zacznę od tematu bardzo popularnego wśród ludzi interesujących się Premier League ? problemy taktyczne, związane z przybyciem hiszpańskiego napastnika na Stamford Bridge. Torres jest uznawany za piłkarza podobnego do Drogby, typowego gracza na szpicy, który ma zabójcze wykończenie. A jak nam wszystkim dobrze wiadomo ? w obecnym ustawieniu Chelsea nie ma po prostu miejsca dla dwóch takich graczy.

Podczas dyskusji na ten temat najczęściej przewija się taktyka 4-4-2, z diamentem za plecami Drogby i Torresa. Jednakże nie ma osoby, która nie widzi mankamentów takiej taktyki. Przede wszystkim ? Frank Lampard, który zupełnie nie odnajdywał się na czubku diamentu, któremu to ustawienie można rzec "popsuło" część sezonu. W końcu Lamps przebudził się dopiero po zmianie taktyki na stare, dobre, "niebieskie" 4-3-3.

Drugą sprawą jest brak typowego skrzydłowego na prawą stronę, owszem można spróbować młodzików, ale obecnie nie mamy jak, ponieważ znajdujemy się w środku pogoni za Arsenalem i Manchesterem United. Przy obecnej formie naszych bocznych obrońców niezbyt uśmiecha mi się również zaangażowanie ich jako zawodników wbiegających na tę pozycje kiedy to Chelsea utrzymuje piłkę. Nie ma rozwiązania? Znowu transfery? A może tak nie?

Może po prostu sprawdźmy jak Torres poradzi sobie jako partner Drogby jako "boczny napastnik"? W końcu El Nino jest piłkarzem ukształtowanym w Hiszpanii, która słynie z drużynowej gry. Nie brak mu również techniki przydatnej przy kreowaniu okazji, a już absolutnie nie posądzałbym go o bycie samolubem, który odegranie do kolegi z zespołu wybierałby dopiero stojąc nad przepaścią... tak więc dlaczego taka możliwość jest przez wiele osób z miejsca negowana? Po prostu dajmy szanse zwykłej zmianie w wyjściowej jedenastce, a może okaże się, że nie trzeba robić nagle taktycznej rewolucji? Nawet jeśli nasz nowy piłkarz nie jest ograny na tej pozycji to cóż... talentu mu odmówić nie można, myślę że mógłby się tam spróbować i... sprawdzić. W końcu kto nie próbuje, ten nie wie jak smakuje...

Drugą ? i być może najważniejszą ? sprawą jest wpływ transferu na morale zespołu. Myślę, że pierwsze objawy pojawienia się El Nino w Chelsea mogliśmy zaobserwować już podczas starcia z Sunderlandem. Wcześniej ospały, "drewniany", przechodzący obok spotkań Nicolas Anelka po przybyciu nowego zawodnika zagrał chyba najlepszy swój mecz w tym sezonie. W każdym razie ja miejscami wpatrywałem się w jego grę jak zahipnotyzowany, nie wierząc że to ten sam piłkarz. Czyżby poczuł na plecach oddech nagle przybyłej konkurencji? W końcu do tej pory większość naszych piłkarzy z napadu nie miało rywali, zdolnych wygryźć ich ze składu. Teraz jednak pojawia się zawodnik, który nie będzie siedział na ławce, nawet w obliczu słabszej postawy dotychczasowych liderów. Bo to on może zostać nowym liderem.

Poza tym mam wrażenie, że sami piłkarze mieli nadzieje na jakieś transfery, na pojawienie się w zespole nowych twarzy, które są zdolne wnieść wiele do zespołu. No i że również Carlo Ancelotti, który przecież do zakupów odnosił się z twarzą godną pokerowych mistrzów, mówiąc iż nic się nie stanie w wypadku ich braku, mocno odetchnął i ucieszył się na przybycia Torresa oraz Luiza.

Dalej muszę powiedzieć o tym, iż poprzez te transfery swoje podejście do klubu określił Roman Abramowicz. Ostatnio pojawiało się wiele głosów jakoby Rosjanin miał odpuścić sobie Chelsea na rzecz rosyjskiego Zenitu. No cóż ? już wtedy uważałem to za totalny bezsens, jednakże teraz wydając na The Blues siedemdziesiąt pięć milionów funtów pokazał, że absolutnie nie ma zamiaru się z nami rozstawać. No chyba, że był pijany i pieniądze wydał niechcący "dla hecy".

No i kolejna sprawa ? czy Chelsea jest uzależniona od wielkich zakupów? Powtórzę po raz setny ? ten sezon miał być inny, miał być rokiem młodzieży. Tymczasem komuś w naszym klubie zwyczajnie brakło odwagi na postawienie na młodych piłkarzy, po murawie dalej biegały tylko nazwiska wielkie, albo chociaż dobrze znane. Na odsiecz nie sprowadzono młodzieży, tylko więcej głośnych nazwisk. Abramowicz chciał ponoć stworzyć w Chelsea szkółkę godną tej barcelońskiej. Ja mam wrażenie, że przy obecnej polityce będzie to raczej model madrycki... szkolący zdolnych piłkarzy, ale oddający ich innym.

A nie ukrywajmy... na samego Torresa poszły ogromne pieniądze. Nie liczę już do tego sumy wydanej na Davida Luiza, bo aż włos się jeży na widok tych kwot. A ile rzeczy można by za to usprawnić chociażby we wspomnianej już akademii? Nie mówię, że wyrzuciliśmy pieniądze w błoto, ale gdybyśmy byli konsekwentni w swoich dążeniach te pieniądze mogłyby się przyczynić do wyszkolenia paru młodych talentów, które mogłyby stworzyć następne pokolenie Chelsea.

Mam również nadzieje, że w słowach Torresa o braku presji związanej z wydanymi na niego pieniędzmi jest wiele prawdy. Jedną domniemaną ofiarę ciężaru milionów funtów na plecach już mieliśmy, a nazywała się Shevchenko. Na nim też presja miała nie ciążyć...

Jak wszystko co tutaj napisałem ma się do rzeczywistości? Na razie nie mogę tego ocenić, Torres swój debiut ma dopiero przed sobą, a to na boisku udowodni czy warto było bić transferowe rekordy dla niego. I oby okazało się, że warto.

P.S. Mam nadzieje, że wybaczycie mi to iż rozpisałem się tylko o jednym z dwóch transferów.