Niebieski zbawiciel

Dzisiejszy felieton pragnę poświęcić, jeszcze obecnemu trenerowi The Blues, Roberto di Matteo. Jest to na pewno postać barwna i ciekawa, a w obecnej sytuacji jest niczym dobry rolnik, który stara się zagospodarować spaloną ziemię po Andre Villasu-Boasu. Pragnę zatem przybliżyć jego sylwetkę przedstawiając krótką biografię, ukazując teraźniejszość oraz przewidując przyszłość. Zatem proszę o zapięcie pasów oraz przygotowanie się do podróży niebieskim wehikułem czasu!

Roberto di Matteo urodził się 29 maja 1970r. w szwajcarskiej miejscowości Szafuza położonej o 50 km na północ od Zurychu. Jednak od urodzenia posiadał podwójne obywatelstwo, gdyż przyszedł na świat w Szwajcarii, a rodzice byli Włochami.

Karierę klubową rozpoczął w tutejszym zespole o nazwie takiej samej jak miejscowość ? czyli Schaffhausen. Kolejne zespoły, w których gościł mieżący 180 cmpomocnik również leżały na terytorium szwajcarskim. Były to odpowiednio FC Zurich oraz FC Aarau. Jego świetny sezon 1992-1993 w którym zdobył tytuł Piłkarza Roku w Szwajcarii oraz tytuł mistrzowski nie mógł obejść się bez echa ? dlatego po zaledwie jednym sezonie w drużynie z Aarau przeniósł się do stolicy Włoch, a konkretnie ? do Lazio Rzym.

Włoch szybko zaaklimatyzował się w zespole i szybko został podstawowym zawodnikiem stołecznego klubu. O jego poczynaniach usłyszała cała Europa, w tym angielska Chelsea. Trzy świetne sezony, 87 spotkań ligowych we włoskim klubie oraz 7 zdobytych goli skusiło The Blues do wyłożenia za di Matteo rekordową wówczas sumę 4.9 mln funtów. Od tego momentu kariera Roberto nabrała znacznego rozpędu.
Lepszego debiutu prawdopodobnie nie mógł sobie wymarzyć, gdyż strzelił w nim bramkę przeciwko Middlesbrough przy ?niebieskiej? publiczności. W sumie w klubie z zachodniej części Londynu wystąpił 175 razy strzelając 26 goli. Niestety, wszystko co dobre kiedyś musi się kiedyś skończyć. Podwójne złamanie nogi wybiło mu już na dobre dalszą karierę piłkarza. Aktualnie jest on uznawany za jednego z najlepszych pomocników w historii Chelsea obok m.in. Gustava Poyeta, Dennisa Wise i Dana Petrescu, czyli zawodnikami z jego epoki.

Karierę reprezentacyjną Roberto zaczął od spotkania przeciwko Chorwacji za kadencji trenera Arriego Sacchiego. Wraz z kadrą zagrał na Mistrzostwach Świata i Euro. W rywalizacji o puchar starego kontynentu w 1996r. Włosi odpadli szybko, gdyż pożegnali się z grą już w fazie grupowej. Natomiast na Mundialu poszło im nieco lepiej dochodząc do ćwierćfinału, gdzie przegrali z Francją dopiero w rzutach karnych, w których ulegli 3:4. 

Trenerka w wykonaniu Roberto wydaje się nieprawdopodobna i można ją w pewnym stopniu porównać do... filmu ?Gol?. Stopniowo, krok po kroczku, od najniższych szczebli dostał się na sam szczyt. Dokładnie 2 lipca 2008r. Roberto di Matteo został trenerem trzecioligowego angielskiego zespołu MK Dons. Doprowadził wtedy swój zespół do trzeciego miejsca w League One ? za Leicesterem i Peterborough. Jednak przegrana w play-offach pozbawiła drużynę awansu do wyższej ligi. Pogromcą Donsów było wówczas Scunthorpe, które ostatecznie wygrało w rzutach karnych.

Po sezonie pracy, West Bromwich Albion zagiął parol na Włocha, co zaskutkowało zakontraktowaniem nowego menedżera 30 czerwca 2009r., kiedy zastąpił Tony'ego Mowbraya na jego stanowisku. Zaliczając świetny sezon wraz z nowym szkoleniowcem, WBA awansowało do najwyższej klasy rozgrywkowej w Anglii ? Premier League.

I ponownie. Wszystko co dobre,... Po fatalnej serii zespołu, który wygrał na przestrzeni grudnia i stycznia zaledwie jeden z dziesięciu meczów, di Matteo poleciał ze stołka. Nastąpiło to dzień po porażce z Manchesterem City 0:3, czyli 6 lutego 2011r.

Około pół roku pozostawał bez pracy, lecz gdy pojawiła się możliwość bycia asystentem Andre Villasa-Boasa prowadzącego wówczas Chelsea FC ? skorzystał z oferty powrotu do swojego byłego klubu z największą chęcią. Jak dalej potoczyła się jego historia w The Blues, to już wszyscy doskonale wiemy.

O jego wpływie na zespół po zwolnieniu Portugalczyka też już wszyscy wiedzą obyci w angielskim oraz europejskim futbolu. "Z pomocą wiary można góry przenosić" ? i w zasadzie do tych słów wypowiadanych często przez Tomasza Adamka przed wrześniową walką bokserską mogę się w pełni zgodzić. Co prawda w Jego przypadku zakładany plan się nie powiódł, lecz w przypadku di Matteo zrealizował się w on kilkudziesięciu procentach.

No właśnie; w kilkudziesięciu, nie w stu. Nie rozliczajmy Włocha po zaledwie kilku tygodniach pełnienia funkcji pierwszego trenera, lecz dotychczas wszystko wygląda nie najgorzej. W każdym razie na pewno lepiej (i tu już jest w pełni przekonany) idzie mu integracja z zespołem, aniż Iberyjskiemu poprzednikowi. To dzięki byłemu pomocnikowi nadal walczymy o kwalifikacje do Ligi Mistrzów, gramy w półfinale FA Cup i najważniejsze ? dzielnie walczymy w najbardziej prestiżowej lidze europejskiej, czyli wymienionej już wcześniej Lidze Mistrzów. Po wyjazdowym zwycięstwie nad Benficą, szanse na półfinał są naprawdę duże. Czy ktoś, tuż po zakończeniu spotkania w Napoli wierzyłby w taki rozwój wydarzeń? Chyba nikt się tego nie spodziewał, wliczając w to najbardziej zwariowanych angielskich bukmacherów.

Mam już w sumie powody dla których wróżę już finisz tej krótkiej, acz barwnej przygody z Chelsea dla Roberto. Ponoć w przyszłym sezonie trenerem The Blues ma być Josep Guardiola, któremu asystować będzie nie kto inny, niż Jose Mourinho. Całości pilnować oczywiście będzie sir Alex Ferguson zatrudniony jako trener do przygotowania fizycznego. A nie, przepraszam! To nie ta książka... Pomyliłem regał "realności" z "fantastyką". Postarajcie się zrozumieć mój błąd, w końcu tak trudno jest odróżnić te dwa gatunki literackie.

Scenariusz dalszej przygody Roberto di Matteo może uratować chyba tylko jedna rzecz. Teraz to jednak nie pomyłka, lecz celowo sięgam do półki z fantastyką, by sięgnąć po "Puchar Ligi Mistrzów". Wtedy Roman Abramowicz zaprzestałby szukania nowego kandydata na pozycję pierwszego trenera w londyńskim klubie. Chyba. Ale; któż to wie? Prawdopodobnie tylko sam Rosjanin.

Taką literacką refleksją pragnę zakończyć dzisiejsze rozważania nt. włoskiego zbawiciela (bo co by się teraz nie stało, to nim był i aktualnie jest) o którym w sumie można pokusić się napisać książkę, poczynając od kariery nie w pełni spełnionego piłkarza, kończąc na trenerce rozpoczętej w trzecioligowym MK Dons, a aktualnie zamykającej się w jednym z największych i na pewno niespełnionym gigancie europejskim ? Chelsea FC. W tej książce na pewno trzeba pozostawić kilkadziesiąt, a nawet kilkaset stron wolnych do zapisania drobnym druczkiem, gdyż kariera i życiorys Roberto di Matteo trwa nadal i na pewno prędko się nie zakończy!

*Felieton napisał Kacper Mrowiec.