Anglia wyautowana! 

I gdzież podziała się ta najlepsza piłkarska liga? Gdzie? Pytam, bo przecież kto pyta, nie błądzi, a ja chciałbym poznać odpowiedź na tę nurtującą mnie od kilku tygodni kwestię.

No, ale kto mi w tym pomoże? Wszyscy są subiektywni i mogą przedstawić mi jedynie wizję europejskiej piłki przez pryzmat własnych upodobań, mniej lub bardziej słusznych. Przykładowo, polscy kibice hiszpańskiej La Ligi powiedzą, że to przecież nic nadzwyczajnego. Żadna rewelacja, liga hiszpańska zawsze była, jest i będzie najlepszą europejską ligą.

To zdanie fanów Realu i Barcelony, bo przecież jeśli chodzi o hiszpańską piłkę, kibiców innych drużyna najzwyczajniej w Polsce nie ma. I w tym momencie mogą rzecz jasna krzyczeć kibice Valencii, Altetico i Sevilli, ale cóż im z tego przyjdzie.
Różnica między ich liczbą, a liczbą kibiców dwóch hiszpańskich potentatów, jest równa stracie punktowej jaką do Barcelony ma obecnie Deportivo, a w takim tłumie ich krzyki będą po prostu niezauważalne. Przeciętny humanista nawet nie potrafi do tylu liczyć, więc o czym my tu mówimy. Niebo, a ziemia.

Manchester United, Chelsea. Manchester City, Arsenal - kto nie zna tych piłkarskich marek? Od wielu lat siła angielskiego footballu, który stwarzał ogromne problemy na europejskich murawach drużynom z innych lig. Do czasu. Przyszedł nieszczęsny rok 2013, którego notabene nie powinno być.
Dla angielskiej piłki byłoby zdecydowanie lepiej, gdyby Majowie dotrzymali danego wcześniej słowa. Teraz na reputacji stracili jedni jak i drudzy. Majowie z przyczyn oczywistych, drużyny z Premier League dali po prostu ciała w Lidze Mistrzów. 

Jak wieloletni kibic Premier League muszę przyznać, że jestem w ciężkim szoku. Ani jedna drużyna NAJLEPSZEJ EUROPEJSKIEJ LIGI nie zdołała dotrzeć do śmiesznych ćwierćfinałów. Pamiętam jeszcze czasy kiedy w półfinałach LM gościły trzy angielskie teamy, a nie było to przecież aż tak dawno temu. Czy w przeciągu zaledwie kilku lat zagraniczne ligi zrobiły tak wielki krok w przód zostawiając w tyle Premier League, czy zwyczajnie Anglicy lekko zadufani w sobie stwierdzili, że są tak wielką piłkarską potęgą, że nikt im nie podskoczy?

Bez znaczenia jaką odpowiedź otrzymamy wiemy jedno, zespołom z Anglii trochę przedwcześnie został wylany na głowę kubeł zimnej wody! Pytanie jednak brzmi, jak szybko wyciągną z tego wnioski i co zaprezentują w kolejnej edycji rozgrywek. 

Piłkarski kryzys angielskich drużyn jest widoczny również w krajowych rozgrywkach. Na miarę swoich możliwości gra jedynie czerwony Manchester, który z Ligą Mistrzów pożegnał się  tym sezonie w dość kontrowersyjnych okolicznościach. United mają już pewne mistrzostwo i w tym sezonie odstają w wyraźny sposób od szarej części reszty drużyn. Jeżeli znajdzie się jeszcze ktoś, kto wierzy w triumf innej drużyny jest zwyczajnym ignorantem. Piętnaście punktów przewagi to druzgocący rezultat, szczególnie w tak wyrównanej lidze. Manchester staje się powoli hiszpańską Barceloną, która robi swoje i nie ogląda do tyłu na nieudolnie walczących konkurentów. 

Kolejne czołowe drużyny BPL to już zwyczajny śmiech na sali. The Citizens! Mistrzowie Anglii, zespół potrafiący zwyciężać na Wyspach. Szkoda, że tylko na Wyspach. W europejskich rozgrywkach zwyczajnie się blokują. Drugi rok z rzędu nie wyszli z grupy, zajmując w tej edycji ostatnie miejsce. Rozumiem, że trafili na silny Real, niewiarygodną Borussie i Ajax Amsterdam, ale nie róbmy sobie żartów. To przecież mistrz Anglii! A taki tytuł do czegoś zobowiązuje.

To samo zjawisko dotyczy londyńskiej Chelsea. Ubiegłoroczny triumfator zajmuje w grupie trzecie miejsce i kwalifikuje się jedynie do Ligi Europejskiej. Wiemy, że w Chelsea nie dzieje się dobrze. Ilość okazji do zdobycia trofeów w żadnym stopniu nie przekłada się na ich faktyczny stan posiadania. Można powiedzieć, że w tym sezonie Chelsea poluje na trofea z podobną skutecznością jak Torres na bramki.

Niestety, takie są realia. Najlepsze drużyny z Anglii najzwyczajniej zagubione są w rozwijającym się footballowym świecie. Kanonierzy również się nie popisali, choć do nich przyczepię się najmniej. Rewanż pokazał, że chłopcy z Londynu mają charakter i potrafią walczyć. Gdyby w dziecinny sposób nie spaprali pierwszego spotkania, kto wie czy nie wyeliminowaliby niemieckiego Bayernu. 

Anglia musi otrząsnąć się z zimowego letargu, który niewątpliwie ich dotknął. Nie są już najlepszą ligą Europy, bo europejska piłka bardzo się wyrównała. Hiszpania i Niemcy dają o sobie głośno znać, przesuwając centrum footballu w głąb kontynentu. Trzy drużyny z pierwszego kraju i dwie z drugiego stają się dowodem na przejmowanie przez nich pałeczki pierwszeństwa. Angielski finał na Wembley, bez angielskich drużyn zapowiada się być przełomowym punktem w nowoczesnym footballu. Zmiany są ciągle obecne, a jeśli drużyny z Anglii mają zamiar wrócić na szczyt, muszą zacząć realizować je znaczniej szybciej, niż robią to obecnie rywale.

----
felieton autorstwa Adriana Ligorowskiego www.niedopowiedzenia.blog.pl