Krytyka niekrytego krytyka

Chyba nikt nie ma wątpliwości po przeczytaniu tytułu tego felietonu o czym zamierzam pisać. Tak, Moi drodzy, zamierzam krytykować. Zanim jednak zacznę się pastwić nad zespołem Chelsea, chciałbym z tego miejsca zwrócić się co naszych dzisiejszych rywali ? do Manchesteru United.

Gratulacje! Byliście dzisiaj drużyną zdecydowanie lepszą i zasłużyliście na ten wynik. Jako kibic Chelsea chciałbym życzyć Wam  powodzenia w finale Ligi Mistrzów. Pokażcie, która liga jest najsilniejsza na świecie i udowodnijcie, że piłka nożna to sport dla twardzieli, gdzie można wygrywać bez symulacji i lamentu niedotykalskich gwiazdek..

Wracając do tematu krytykowania, można by zacząć właściwie od początku, ale również.. środka i końca. Każdy z Nas, kibiców The Blues nie tak wyobrażał sobie te niedzielne popołudnie. Emocje, które rozpalały od samego rana większość kibiców po obu stronach barykady brały górę nad logicznym myśleniem. Nikt nie dopuszczał możliwości porażki, to miał być wielki mecz. Dla Chelsea to miał być ?Come Back? na szczyt i wyrwanie pucharu Manchesterowi, który trzymał go już jedną ręką. Tymczasem zwycięstwo nad The Blues sprawiło, że Czerwone Diabły schwyciły to trofeum w obie ręce i czekają na moment, kiedy będą mogły unieść go do góry i celebrować swój dziewiętnasty tytuł.

Kto lub co sprawiło, że  to my czujemy się dzisiaj rozczarowani, a nawet trochę oszukani? Nie mam tym razem zamiaru nawiązywać do sytuacji, po których Howard Webb mógł dzisiaj pokazać na ?jedenastkę?, która w tym spotkaniu bardziej należała się Manchesterowi niż nam.  Pisząc oszukani, mam na myśli nasz własny zespół, który zagrał ten mecz jak gdyby to był mecz o przysłowiową pietruszkę. Może niektórzy z Was się ze mną nie zgodzą, ale czy widzieliście u naszych piłkarzy ambicję, determinację czy chęć zwycięstwa? Ja tego w dzisiejszym spotkaniu nie dostrzegłem, bynajmniej nie po stronie Chelsea.

Oczywiście możemy teraz zacząć szukać  kozłów ofiarnych, wskazać palcem na czarną owcę w drużynie i powiedzieć ?temu Panu już podziękujemy?. Z całą pewnością ubrałoby się nam w ten sposób całkiem niezłe ?stado?. Na pierwszy ogień puśćmy dowódcę niebieskiego okrętu, który nieudanie próbował szturmować dzisiaj port wroga, jakim było Old Trafford, a więc Carlo Ancelottiego.

Wielu chciało powiedzieć już Włochowi ?Good bye? w połowie sezonu, część apelowała o pozostawienie go na stanowisku przynajmniej do końca obecnych rozgrywek. Tymczasem Carlo przetrwał ze swoją załogą i dzielnie walczył do końca, aż do ostatecznej bitwy, po której być może spora część osób uważa, że Ancelotti nadaje się bardziej do szorowania podłóg, niż do sterowania tym okrętem..

Przechodząc do żargonu bardziej piłkarskiego,  czy ustalona taktyka i założenia przedmeczowe zostały zrealizowane, Panie trenerze? Być może Chelsea rozbiła tak szybko strzelona bramka, możliwe że rozbiło to całą taktykę CA, jednak to było wpisane ryzyko już w momencie wychodzenia na boisko. Carlo musiał mieć przygotowane warianty na różne ewentualności, tak przynajmniej się nam wydawało..
Tymczasem Ancelotti wyglądał na człowieka, który się obraził na cały świat i raczej zajął się szukaniem winnego, niż myśleniem nad szybką reakcją i zmianami, które mogłyby ten mecz jeszcze uratować. Aspektów nad którymi można się zastanawiać czy krytykować w taktyce jest pewnie na tyle dużo, że można spokojnie napisać kolejny felieton o tym, tak więc przejdę dalej. Obstawiam, że i tak nie pozostawicie na Carlo suchej nitki..

Idźmy więc dalej, od sternika do zespołu na ławce, do kapitana na boisku, a więc Johna Terrego. Myślę, że grał przyzwoicie, nie zszedł poniżej swojego poziomu czego nie można powiedzieć o vice kapitanie ?  Lampardzie. Czy ktoś potrafi mi wyjaśnić co się dzieje z  Frankiem w meczach z Manchesterem? Jeśli tak to bardzo chętnie wysłucham każdą teorię na ten temat, a jako ocenę jego występu posłużę się cytatem z ostatniego felietonu Visora,

?Jeśli chciałbym powiedzieć coś o Lampardzie to... nie powiedziałbym nic.? I to pomimo zdobytej bramki..

Jeżeli szukamy już jednej czarnej owcy to z pewnością kila osób wskaże na Davida Luiza. Zawinił przy pierwszej bramce i momentami nie zdążał z kryciem, to z pewnością nie był jego mecz. Zmiana Alex wydaje się świadczyć o tym, że Carlo tym razem przy jego nazwisku postawi spory minus. Jednak czy grał on tak źle, by obarczać jedynie go piętnem tego przegranego meczu?

Kto jeszcze grał źle? Na każdego by się coś znalazło, Ashley notorycznie przegrywał pojedynki z Valencią, Drogba z przebłyskami, ale to raczej nikłe promienie na wyjątkowo ciemnym niebie. Malouda się starał, szarpał, kiwał, ale czasami aż za dużo, a Kalou? Właśnie jak to jest z tym Salomonem? Chłopak szuka gry, stara się, walczy, ale czy nadaje się do gry w Chelsea? Pewnie wytkniecie mi, że nie można oceniać po jednym meczu, ale po obejrzeniu serii jego występów w ostatnim czasie, ten chłopak przyprawia mnie czasami o jakieś napady, albo śmiechu, albo wściekłości.
Analizując jego dzisiejszą grę, widzę przede wszystkim sytuację, kiedy to trącony przed Vidicia domagał się karnego, jedni powiedzą słusznie, inni że nie. Według mnie to trochę tak jak z jego grą, więc znów mam co do niego mieszane uczucia.

Tak, aby nikogo nie ?wyróżniać? tym zaszczytem bycia wymienionym wśród skrytykowanych, dorzucę do tego zacnego grona całą formację środkową, gdzie Manchester załatwił nas na amen. Tak więc Panie Lampardzie, Essienie, Mikelu i Ramiresie ?no good!?. Z tym, że tym dwóm ostatnim chciałbym podziękować za walkę. Wśród tych, którym bym postawił plusa za dzisiejszy występ, znaleźliby się jeszcze Alex, Bronek oraz Cech.

Czy kogoś pominąłem? Oczywiście nie zapomniałem o Torresie i nie chciałem go przemycić ukradkiem ani do grupy z plusami, ani do tej z minusami. Jak dla mnie Fernando grał za krótko, nie ma co oczekiwać, że  złota kura zacznie na zawołanie znosić złote jajka i to w dużej ilości, z resztą bez podań może sobie pozwolić tylko na takie desperackie rajdy jak ten, który dzisiaj w zarodku zgasił Ferdinand.

Kończąc już, chciałbym znów wyjąć naszych piłkarzy z dwóch worków, do których ich wrzuciłem, dzieląc na złych i dobrych, przypominając że przegrywa zawsze cała drużyna. Jak wielu podkreśla The Blues to coś więcej niż tylko zwykły team składający się z kilkunastu osób. To Rodzina, która się wspiera w trudnych momentach i świętuje dobre chwilę razem. Tak więc chłopcy głowa do góry, tak jak Wy walczyliście od marca dając nam jeszcze nadzieje na obronę mistrzostwa, tak My będziemy z Wami na dobre i na złe. Razem tworzymy tą Wielką i niepowtarzalną Rodzinę, a łączy nas to samo, miłość do niebieskich barw!

A co Wy czujecie drodzy czytelnicy? Czy Carlo powinien zostać dalej głową tej rodziny, czy potrzeba w gronie The Blues nowych członków? Piszcie swoje opinie, prosiłbym o kulturalne wypowiedzi, bez ataków w stronę Manchesteru czy innych osób.

Felieton napisany przez użytkownika Nuku.